miasto modowe Iłża

Iłża miasto modowe. Jak już wspomniałem w poprzednim wpisie, Iłża była miastem modowym. I to co się rzucało w oczy to duża ilość wytwórni, pracowni krawieckich i szewskich, sklepów oraz zakładów produkujących wyroby typowo modowe. A więc odzież, buty, rękawiczki, czapki ,kapelusze męskie i damskie, torby, i torebki. Oczywiście było spore środowisko artystów, i rękodzielników produkujących i tworzących wyroby ceramiczne, w tym szczególnie piękne ptaki! Jednak to nie oni decydowali o kształcie miasta. W rynku głównym, na ulicy partyzantów, garncarskiej, garbarskiej, a może także i na ulicy międzyrzecze, -która była kiedyś bardzo ruchliwym miejscem, bo oprócz synagogi i młyna, mieściły się inne zakłady i pracownie. Po kaletnikach pozostała jedynie nazwa ulicy Kalety, i resztki dawnej łąki, będącej kiedyś w użytkowaniu przez kaletników. Firm produkujących ubrania i buty, chyba już raczej nie ma.

dawna Dzielnica Rusznikarzy w Iłży

Dawna dzielnica rusznikarzy w Iłży. Niewiele osób wie, że w Iłży była dzielnica rusznikarzy. Rozkład zajęć mieszkańców miasta wyglądał zupełnie inaczej niż wielu ludzi sądzi. Większość mieszkańców nie zajmowała się wcale ceramiką. Artyści ceramicy, rękodzielnicy i rzemieślnicy wyrabiający wyroby z gliny stanowili mniejszość, było ich zaledwie dziesięciu albo góra dwudziestu. Część z nich traktowała swoją pracę dorywczo,bo oprócz tego miała na przedmieściach kawałek ziemi uprawnej, albo sad. Największą grupę zawodową stanowili pracownicy małych zakładów odzieżowych, manufakturek, i pracowni krawieckich, oraz szewskich. Wytwórcy odzieży i obuwia stanowili największą grupę zawodową w mieście -było ich, pracowników zakładów krawieckich kilkuset [najwięcej 65 zakładów odzieżowych i pracowni krawieckich przed wojną]Szewcy i wytwórcy obuwia, stanowili drugą grupę zawodową, było ich około trzystu. Także zdecydowany ton nadawały miastu zakłady modowe. A samo miasto było zakładem modowym. Czymś w rodzaju małego Mediolanu! Przyjeżdżali do Iłży ludzie z Warszawy, i innych większych miast ażeby się dobrze i elegancko ubrać. Znaczną grupę stanowili zapewne odlewnicy, ponieważ zakłady odlewnicze były największe w mieście.Sporo osób pracowało także przy wyrobie broni. Większość rusznikarzy dojeżdżała do pracy w Radomiu, do Radomskiej Fabryki Broni. Część z nich jednak pracowała u siebie na miejscu. Największym miejscem, skupiskiem małych warsztatów rusznikarskich, wyrabiających broń palną, były północne obrzeża dawnego Końskiego Targu, i początek ulicy Wójtowskiej. Przedwojenni mieszkańcy miasta i okolic nazywali tę część miasta Dzielnicą Rusznikarzy. W czasie wojny największe zniszczenia, podczas bombardowań poniosła właśnie ta część miasta.